Βαγγέλης Γουργουλιάνης

Έλληνας εστί

Έλληνας εστί εκείνος

που λατρεύει τους θεούς,

εκείνος που δοξάζει της γλώσσας τα μυστήρια

και τελεί χοές νερού σαν της Ηλέκτρας στους νεκρούς.

Έλληνας εστί εκείνος

που προσκυνάει στους Δελφούς,

υμνεί το γνώθι σ’ αυτόν

κι όχι αγράμματους και μαύρους ψυχοσώστες.

Έλληνας εστί αυτός

που στέκεται μπροστά σε στήλες ­­και διαβάζει επιτύμβια

κι όχι αυτός που προσδοκά ανάσταση νεκρών.

Έλληνας εστί εκείνος

που γελάει σαν μικρό παιδί τα πρωινά

το μεσημέρι κουβεντιάζει φρόνιμα και συνετά

και σαν το δείλι φτάσει, περήφανα δακρύζει.

Έλληνας εστί αυτός που όσο ζει,

δοξάζει με τους γείτονες, τον ήλιο και τον άνθρωπο

με συντρόφους του παλεύει για τη γη και για τη θάλασσα

και σαν πεθαίνει…

οι φίλοι να μαζεύονται από τη μνήμη γύρω του,

παλιό κρασί να πίνουνε, και να τον τραγουδάνε.