Νίκος Χατζάρας

Λέξεις αδάμαστες

Αδασκάλευτα γινήκαν τα λιακωτά βουνά τα δύκορφα
κρουσταλλένια δάκρυα χύνονταν από τα μάγουλά τους
στου λιόγερμα την περίλαμπρη όψη
γεύοντας και πίνοντας όλο τον Βόσπορο στην πόλη.

Μια μπουκιά ουρανό και το γάλα των αστέρων η μόνη ανάγκη
και η πατρίς εκεί ψηλά να θυμίζει πως υπάρχω
ωθέω πια τα κίβδηλα και πυνθάνομαι την γλώσσα μου
χάριν οιδά τινί σε σέ υπέρλαμπρον φως δίνοντάς μου όραση.

Αλφάβητος χρυσή και πυράντοχη στους αιώνες
σε γράψανε χέρια αγγέλων αθάνατα
λέξεις γεννάς ακόρεστα και πρόθυμα να μεγαλώσεις,
λέξεις αδάμαστες.