Κυριάκος Κυτούδης

                         Φεγγάρια γιασεμί

Μάζεψα σταλιά-σταλιά απ’ τη βροχή

κάθε της ωραίο και ψυχή

πήρα απ’ τον ήλιο μέρες μακρινές

το αύριο, το σήμερα, το χθες,

κράτησα τα χρώματα που έχει το πρωί

και τα ‘κανα ευχή και προσευχή.

Μίσεψα σε κόσμους άλλους, μακρινούς

με άνοιξη σπαρμένη, αλαργινούς

πέρασα από μέρη με άσπρα λιακωτά

να φέρω σου λευκά τους πιο κοντά,

μάζεψα απ’ τον κόσμο κάθε του φιλί

και τα ‘κανα ευχή και προσευχή.

Στα μάτια σου να δώσω του Μάη τη χαρά

και άνοιξη να ‘χεις κάθε φορά

κι όταν τα ανοίγεις αηδόνια σε φιλούν

τον κόσμο που ζωγράφισα να δουν,

πάνω στα μαλλιά σου φεγγάρια γιασεμί

και να σου φωνάζω μη,

μη τον ουρανό μου, τ’ άστρα και τη γη

για μένα είσαι εσύ όλα μαζί,

μην μου πάρεις θε μου τόσα χρώματα

πώς να βάψω μόνον χώματα,

μη θα σου φωνάζω κλαίει η βροχή

μαζί και τα φεγγάρια γιασεμί,

μαζί, και τα φεγγάρια γιασεμί.

22-02-2015