Η αρπαγή της
ελπίδας
Σονέτο
Σε γυάλες μαύρες τ’ ανθηρό της χώμα
σε γκρίζα πέρατα
της γης σκορπίσαν
κι όλους τους
κήπους στην σιωπή βυθίσαν
σαν στράγγιξαν απ’
τη χαρά το χρώμα.
Κι από πηλό
ξανάπλασαν το σώμα
σ’ έναν παράδεισο
που επινοήσαν
χαρές δεν έσπειραν,
τις λησμονήσαν
κι έτσι απέμεινε
σαν ένα σκώμμα.
Μαβιές ψιχάλες
ρίζωσαν στις πέτρες
και σπόροι ονείρων
χάσαν την αυγή
πλανεύτρες τα
πουλήσαν στο σκοτάδι.
Της προσμονής
αδειάσαν οι φαρέτρες
είναι που κλέψαν
την ελπίδα απ’ την γη
κι αστόχησε της
μοίρας το υφάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου